ვლადიმირმა უარყო ისლამი იმის გამო, რომ ეს რელიგია კრძალავდა ალკოჰოლურ სასმელებს. მან მუსლიმების წარმომადგენლებს უთხრა: ,, რუსეთს აქვს სმის ხალისი და მის გარეშე არ შეუძლიაო".
იუდაიზმის მიმდევრებმა ვადიმირის შეკითხვაზე, თუ სად ცხოვრობდნენ ებრაელები, უპასუხეს: ,, ჩვენი მიწა იერუსალიმია, მაგრამ ღმერთი გავარისხეთ და დაგვფანტა სხვადასხვა ქვეყანაშიო". ამაზე გაოგნებულმა ვლადიმირმა უთხრა მატ: ,, მაშ როგორ ურჩევთ თქვენ სარწმუნოებას სხვას, როცა ტავად ღვთისაგან უარყოფილი და დაფანტული ხართ? ან იქნებ ჩვენთვისაც იგივე გსურთო?"
აღვირახსილ და ტავაშვებულ კიევის თვარს არც ქრისტიანობა მოეწონა, რადგან ეს სარწმუნოება თავისი მიმდევრებისაგან მაღალ ზნეობას მოითხოვდა.
ამგვარად, ძველრუსულ მატიანეში შემონახული ცნობით, ვლადიმირმა თავდაპირველად უარყო ერთი ღმერთის ამღიარებელი რელიგიები და ერთგული დარჩა მრავალღმერთიანი, აღმოსავლური საჭმუნოების.
მაგრამ ვლადიმირი თანდათანობით ქრისტიანობისკენ გადაიხარა. ქრისტიანობის მიღება მას შეიყვანდაევროპის ქრისტიანულ სამყაროში. დაიწყო კიევის რუსეთისა და ბიზანტიის ხანგძლივი მოლაპარაკება. მხარეები თითქმის შეთახმდნენ, რომ რუსეთი მიიღებდა აღმოსავლურ ქრისტიანობას, ხოლო ბიზანტიის იმპერატორი ბასილ II მიათხოვებდაკიევის მთავარს ვლადიმირს თავის ასულ ანას.
988 წელს კიევის რუსეთმა ქრისტიანობა მიიღო, კიევში აღმართული აღმოსავლეთ სლავების მთავარი ღვთაების ჭექა ქუხილის ღმერთის - პერუნის კერპი დნეპრში გადააგდეს.
მე პოლითეისტი ვარ, ასე რომ თავად მიხვდით ამას როგორ ვუყურებ.
ReplyDelete